Source: KOB (www.byj.co.kr)
Post by : myoce/Thank you for sharing to us
Dear BYJ and BYJ family,
Participating in the countdown of Yong Joon's birthday, here are some short reflections on BYJ's
words. Utered or written by Yong Joon, they often reflect his personality and inner thoughts. I have taken
a collection of BYJ's words from Dailysports Newspaper (1997. 8. 20 ~ 9. 20) articles , posted in BYJ's
Quilt , in the ' BYJ's Story ' section and translated by Hyeon. A great big thank you to BYJ's Quilt and to
dear sister Hyeon. I will try to present the reflections as chronological as I can :
Reflections of your Childhood and Youth
BYJ's Words :
I had much curiosity and experiment mind when I was six-year-old, especially then I made unexpected troubles. One day, beans were put on the floor. My younger sister was playing in the courtyard. Beans and my younger sister. Suddenly, I was curious how many the beans could be put in her nose. I tempted her. I put a bean nut in her nose. She complained of suffocation. I was worried about her pain more than my curiosity. Though I tried to extract it, but it went into inside her nose more and more. Then I heard my parent's voice. "I will let it go out of your nose tomorrow, please never tell papa or mom about it." I asked her not to say earnestly and there was no anything until I fell asleep. The big trouble occurred in the next morning. when I was wakened by my sister's crying and my parent's confused voice, her nose was swollen plumply. Finally, the bean was out of her nose in the hospital. Every time she slanders against me, she has never omitted this story till now
Reflections :
Yong Joon, you had a lot of curiosity and liked to experiment then [ at the expense of your sister's nose! ]. I'm sure you have never lost your curiosity and your love to carry out experiments, I count acting in April Snow as one, because you've never experience being directed by Director Hyeo Jin-Ho, who had a unique style in directing a film. And I count performing in Untold Scandal as another, taking on a role that is far removed from your previous ones.
BYJ's words :
I did watch TV hard at that time. By the way, in some dramas, people usually spoke a word "It is a credit" after buying the goods and they went out without any trouble. As I watched it constantly, I thought the words "It is a credit" meant like a treasure chest. There was a small store in front of my house. After picking up my favorite cookies, I exultingly shouted to the master of the store "It is a credit" and came home. Nothing happened until my mom came back from a market. It may be sure that he told my mom about the whole story because of shocking too much. I should understand the lesson with tears if we follow the TV entirely, we could fire on our palm
Reflections :
Yong Joon, is this why you think carefully before you speak in front of an audience, and agonized on how you portrayed The Great King, Tae Wang ? You understood that what is spoken in front of the public will have great impact on them, as you experienced in the past.
BYJ's words :
I have a shameful criminal memory even if I think now. That time also I was six years old. I said before, I would be absorbed in fabricated toys at that time. There was a toy catching my eyes in a stationery [shop]. But, my parents did not buy it for me. One day I passed the shop, the very toy was exhibited out of the shop. For a moment, I was in discord myself. I came home simply after picking up it. Suddeny some idea was occurred to me in front of my house's gate. 'If I come in like this way, I'll burn my mom's fingers surely'. Therefore, I should made some scenario. A good idea occurred to me. First, I left the toy in front of the gate and entered my house. After confirming to mom that I came in with empty hands, as if a visitor came the gate, I went out with saying " Who is it?", then I entered in with picking up it. If she asked me about it, I was trying to explain that I went out and I found a toy someone left. However, she just glared at me with a terrible expression without any words. Her strict voice to shrinking me. "How did you get that?" My first scenario I made difficultly was useless like bubble. After telling the truth , I was whipped.
Reflections :
Dear Yong Joon, you have told the truth since then.....just by disclosing this you have been very truthful.
BYJ's words :
My mom made honeyed water frequently. It was very tasty. I thought it was sugared water. When my mom wasn't at home, I got into kitchen quietly. I put much and stirred the thing which was similar with sugar into a cup of water. After swallowing spittle, I drank it with a high spirit. But it tasted awful... I vommited losing control of myself.That is the reason I don't like a synthetic flavoring matter. After that, whenever I took sugar with any drink, I'm looking at sugar particles or not. Since I grew up, that experience became my lesson 'Be careful with everything'
Reflections :
Oh ! I suppose now it's clear about the Healthy Kitchen at The Gorilla in The Kitchen. The handsome gorilla doesn't like artificial flavoring and is really health conscious.........I need not say more.
BYJ's words :
I wrestled with the exam books in the spirit as I did paint a bond in the attic without knowing sunset. I stayed all night several times solving the problem which didn't get solved. That time I was recognized nicely about study as my teacher put his clothes over sleeping me during a class. When I was in the 3rd-grade in my middle school, I lost the interests in study since I fell in one-side love for the first time. She has long hair. I didn't know her full name as lyrics of a song. The first time I saw her, she wore deep blue sportswear in my memory. We went to same reading room (a sort of library) in the neighborhood. Because of my introspective & bashful personality, I only looked at her in the distance. Her image kept flitting around my mind instead of words of a text book in school and my eyes always followed her radius in the reading room. Although I always planed to do "Tomorrow I will..." on my way, but I should regret I still hung around her even though tomorrow came. While I wrote a love letter alone, the monster 'Fancy' which has been familiar with me from my childhood, appeared bit by bit and made her the actress of movie. One-side love for some months. She disappeared. She did not come to the reading room any more which was the only root I could meet her. Then I was troubled enough with my own feeling of incompetence, I came to realize 'Study is not the whole of my life. I should be strong and manliness'.
Reflections :
My reflections of you have been positive so far, Yong Joon, until now that is. I will be brave and tell you the truth : You have not done your best in this matter, you are now A Man Of The World, not a shy school boy !!! Please.......put Serious Effort in to It !!!! [ Oh, I sound like your grandma !, Yong Joon, I respect her very much and I think she is right for beating you about it !!!! ].
BYJ's words :
While my first love passed like a fever, I already went into Han-young high school. I tried to make my introspective nature to extrovert like 'Hypocrisy' consciously. I enjoyed soccer with friends than read books and began to exercise in my friend's house which run a hap-ki-do(合氣道) training center just in time. It differed from the Tae-kwon-do I learned.It was my schooldays that they could assume me as a trouble maker in older's sight. Although some people fixed their eyes on me with anxiety, but I thought that I acted on the basic and direction of my own way during 3 years in high school. I thought it was not only way that we walked 'Good way' which older people showed according to their experience and there is no change in such thinking till now. It began to live with the ideas 'I decide and take the responsibility by myself' since the short stray of my adolescence. Nowadays, I would be often surprised at myself because I confirmed that my sense of values came to resemble those of older generation which taught me a mode of life. Because of such experiences, I want to talk very much with teenagers. That was why I planed most members would not be co-actors, but teenagers when I thought about making an amateur baseball club since I was fascinated by Chan-Ho Park, the star in USA Major Leagues. Although it has been delayed due to bandage the plaster cast in my foot, but as soon as I get well, I'll go on with an amateur baseball club again
Reflections :
Dear Yong Joon, your sense of values that resemble those of older generation who taught you a modeof life is one of the things your family loves about you. Besides....about your introspective nature....it is one of your charms !
Dear BYJ and BYj family, Thank you for reading !
Love from me, myoce
ps. please don't run after me a with a broom after speaking my mind in that second from last reflection !
Translate English to Thai by inkja/Thank you^-^
เบ ยง จุนและครอบครัวที่รักทุกคน
หลังจากที่ฉันได้เข้าไปมีส่วนร่วมในการนับถอยหลังรอวันเกิดยง จุน พร้อมกับทุกๆคนแล้ว ฉันได้ไปพบข้อคิดสั้นๆที่สะท้อนออกมาในถ้อยคำของเบ ยง จุน สิ่งทียงจุนพูดหรือเขียนมักจะสะท้อนให้เห็นบุคคลิกภาพและความคิดภายในใจของเขา ฉันได้รวบรวมคำพูดของยงจุนที่เขียนไว้ในdaily Sportและโพสตืไว้ในBYJ"s quiltแปลโดยHyoenฉันจะพยายามนำเสนอข้อคิดเหล่านี้อย่างเป็นลำดับตามเวลานะคะ
ภาพสะท้อนของวัยเยาว์และวัยหนุ่ม
คำบอกเล่าของยงจุน
ผมเป็นคนขี้สงสัยและรักการทดลองเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อตอนผมอายุหกขวบนิสัยแบบนี้เกือบสร้างปัญหาให้ผมอย่างที่ผมไม่เคยคาดคิดเลย วันนั้นเราตากถั่วไว้บนพื้น ขณะที่น้องสาวของผมกำลังนั่งเล่นอยู่ที่พื้นสนามหญ้า น้องสาวกับเม็ดถั่ว ทันใดนั้นเองผมก้เกิดความสงสัยขึ้นมากระทันหันว่าเราจะสามารถใส่เม้ดถั่วลงไปในจมูกน้องได้สักกี่เม็ดกันนะ ผมพยายามล่อหลอกเธอและเอาเม็ดถั่วใส่ไปในจมูกของเธอ จนกระทั่งน้องผมเริ่มบ่นว่าหายใจไม่ออก ผมเริ่มกังวลกับอาการเจ็บปวดของน้องจนความสงสัยหายไปหมด ถึงแม้ว่าผมจะพยายามดึงเอาเม็ดถั่วออกจากจมูกของน้องแต่ก็มีบางเม็ดที่เข้าไปลึกในโพรงจมูกของเธอ แล้วผมก้ได้ยินเสียงของพ่อและแม่แว่วๆมา พี่สัญญาว่าจะเอาเม็ดถั่วอกจากจมูกน้องให้หมดวันพรุ่งนี้ แต่น้องต้องสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับพ่อแม่นะผมห้ามน้องไว้และไม่มีอะไรเกิดขึ้นตลอดคืนนั้น ผมจึงสามารถนอนหลับไปได้ ปัญหาเกิดขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตกใจตื่นเพราะเสียงร้องไห้จ้าของน้องและเสียงแสดงความวิตกของพ่อและแม่ จมูกของน้องสาวผมบวมเป่งน่ากลัวมาก ในที่สุดน้องผมต้องไปโรงพยาบาลเพื่อเอาเม็ดถั่วออกให้หมด จนถึงเดี๋ยวนี้เวลาที่เค้าต้องการจะแหย่ผม เค้าจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาพุดเสมอเลย
ข้อคิดที่สะท้อนออกมา
ยงจุนคะ คุณช่างสงสัยและชอบทดลองจริงๆ(ถึงแม้ว่าจะต้องชดใช้ค่าที่เสี่ยงทดลองกับจมูกของน้องก็ตาม) ฉันแน่ใจว่าคุณคงไม่มีทางหมดความช่างสงสัยและคุณก็ยังคงชอบทดลองตลอดไปแบบนี้แหละค่ะ พิสูจน์ได้จากการที่คุณรับแสดงภาพยนตร์เรื่องApril Snow การที่คุณรับแสดงหนังเรื่องนี้เพราะคุณไม่เคยมีประสบการณ์ในการร่วมงานกับผู้กำกับ เหอ จิน โฮ ผู้ซึ่งมีเอกลักษณ์ในการกำกับซึ่งไม่เหมือนใครมาก่อน อีกตัวอย่างหนึ่งเป็นข้อพิสูจน์ได้คือการแสดงของคุณในUntold Scandalซึ่งเป็นบทที่แตกต่างจากบทที่คุณเคยแสดงมาก่อนอย่างสิ้นเชิง
คำบอกเล่าของยงจุน
ผมเริ่มดูทีวีเป็นแล้วในช่วงนั้น ในละครบางเรื่องตัวละครมักจะพูดว่า" แปะโป้ง(เชื่อ)ไว้ก่อน" บ่อยๆเวลาที่ซื้อของแล้วก็เดินจากไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อดูบ่อยๆครั้งเข้าผมก็คิดเอาเองว่า คำพูดที่ว่า"แปะโป้งไว้ก่อนนั้น" เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าเทียบเท่าเงินทีเดียว หน้าบ้านของผมมีร้านขายของเล้กๆอยู่ร้านหนึ่ง วันหนึ่งผมก้เดินไปหยิบคุกกี้ในร้านนั้นและเดินนออกจากร้านพร้อมกับตะโกนอย่างหยาบคายบอกเจ้าของร้านว่า "แปะโป้งไว้ก่อน" แล้วเดินกลับบ้านอย่างหน้าตาเฉย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้นจนกระทั่งแม่ผมกลับมาจากตลาด ผมคิดว่าเจ้าของร้านคงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้แม่ฟังอย่างแน่นอนเพราะมันเป็นเรื่องน่าตกใจมาก ผมได้รับบทเรียนเรื่องนี้ด้วยน้ำตา บทเรียนนั้นว่าไว้ว่า ถ้าคุณเชื่อตามที่โทรทัศน์บอกทุกอย่าง ฝ่ามือคุณต้องแดงเป็นไฟ(เพราะถูกแม่ตี)เป็นแน่
ข้อคิดเห็นที่สะท้อนออกมา
ยงจุนคะ นี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณจึงมักคิดอย่างรอบคอบก่อนที่จะพูดอะไรออกไปต่อสาธารณชนและความรูสึกเจ็บปวดที่คุณถ่ายทอดผ่านการแสดงบทแทวังในละครศึกตำนาน คุณเข้าใจดีว่าสิ่งที่คุณพูดออกไปจะส่งผลกระทบอะไรต่อผู้ฟังบ้างเช่นเดียวกับสิ่งที่คุณเคยประสบมาในอดีตนั่นเอง
คำบอกเล่าของยงจุน
ผมเคยมีประสบการณ์ทางอาชญากรรมที่น่าอับอายมากด้วยนะครับ คิดถึงเรื่องนี้ทีไรผมก็ยังรู้สึกอับอายอยู่ทุกครั้งเลย ตอนนั้นผมอายุประมาณหกขวบแล้วแต่ยังชอบเล่นตุกตาที่ทำจากผ้าอยู่ มีตุกตาอยู่ตัวหนึ่งที่อยู่ในร้านขายเครื่องเขียนสะดุดตาผมมาก แต่พ่อแม่ผมไม่ยอมซื้อตุกตาตัวนั้นให้ผม วันหนึ่งผมเดินผ่านหน้าร้านและเห็นมันวางโชว์อยู่ ในตอนนั้นผมคงขาดสติควบคุมตัวเองไม่ได้แน่ๆ ผมหยิบตุ๊กตาตัวนั้นมาและเดินกลับบ้านไป เมื่อเดินถึงประตุหน้าบ้านความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในสมองว่า ถ้าเราเดินทางเข้าไปในบ้านแบบนี้แม่คงตีเราแน่ๆ ดังนั้นผมจึงจัดฉากเล่นละครตบตาแม่โดยขั้นแรก ผมจะเอาตุกตาตัวนั้นวางไว้หน้าประตุบ้านและเดินเข้าไปในบ้านมือเปล่า หลังจากที่ทำให้แม่เชื่อสนิทใจว่าผมไม่ได้ถืออะไรติดมือมาเลย ผมจะทำเหมือนว่ามีคนมาเคาะประตู ผมจะเดินไปเปิดประตูและถามว่า ใครครับ ผมจะทำท่าเปิดประตูและหยิบตุกตากลับเข้ามา ถ้าแม่ถามว่าผมเอามาจากไหนผมจะอ้างว่าผมเจอมันวางทิ้งไปตรงประตู คงมีคนเอามันมาทิ้งไว้ แต่แม่เพียงแต่มองผมด้วยสายตาถมึงทึงโดยไม่พูดสักคำ น้ำเสียงของแม่ทำเอาผมเหลือตัวนิดเดียว "ลูกเอามันมาจากไหน" บรรดาฉากต่างๆที่ผมอุตส่าห์คิดไว้ด้วยความยากลำบากมลายหายไปประหนึ่งลูกโป่งซึ่งแตกดังโพละ ผมถูกตึตามระเบียบหลังจากที่ผมสารภาพความจริงแล้ว
ข้อคิดเห็น
ยงจุนที่รักคะ ตั้งแต่นั้นมาคุณก็พูดแต่ความจริงมาโดยตลอด..ตอนนั่นคุณแค่พยายามปิดปังว่าคุณซื่อตรงแค่ไหนเท่านั้นเองจ๊ะ
คำบอกเล่าของยงจุน
คุณแม่ผมชอบทำน้ำหวานผสมน้ำผึ้งให้ทานบ่อยๆ มันอร่อยมากครับ ผมคิดว่ามันคงคือน้ำผสมกับน้ำตาลแน่ๆ เมื่อแม่ไม่อยุ่บ้านผมจึงแอบเข้าไปในครัวเงียบๆคนเดียว ผมตักผงอะไรบางอย่างที่คล้ายกับน้ำตาลลงไปในน้ำและคนให้เข้ากัน หลังจากกล้ำกลืนเข้าไปอึกแรกผมก็พยายามดื่มส่วนที่เหลือด้วยสปิริตอันแรงกล้า แต่รสชาตมันแย่มากเลยคับ ผมอาเจียนจนหมดแรง นั้นคือเหตุผลที่ทำไมผมจึงไม่ชอบรสชาติแปลกปลอมที่ได้จากวัตถุสังเคราะห์ทั้งหลาย หลังจากนั้น ทุกครั้งที่ผมจะต้องใช้น้ำตาลผมจะต้องพิจารณาอย่างรอบคอบว่าไอ้เกร็ดขาวๆนั้นใช่น้ำตาลแน่นอนหรือเปล่าประสบการณ์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ให้ระมัดระวังรอบคอบกับทุกอย่าง
ข้อคิดเห็น
โอ้ ฉันเข้าใจชัดเจนแจ่มแจ้งแล้วว่าทำไมอาหารในร้านGorillaจึงสะอาดถูกหลักอนามัยและไม่ใช่วัตถุปรุงรสสังเคราะห์ใดเลย คุณใส่ใจในเรื่องสุขภาพมากเลยค่ะ ฉันพูดอะไรไม่ออกแล้ว
คำบอกเล่าของยงจุน
ผมเคยปลุกปล้ำกับการอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบอย่างหนักประหนึ่งว่าตัวผมเป็นสีที่ติดอยู่ในห้องใด้หลังคาโดยไม่รู้วันเวลา ผมใช้เวลาทั้งคืนในการแก้โจทย์ปัญหาโดยที่ไม่เคยแก้ปัญหาสำเร็จเลยสักครั้ง ผมเคยจำได้ดีเมื่ออาจารย์ต้องเอาผ้ามาคลุมให้ผมผู้ซึ่งกำลังนอนหลับในห้องเรียน เมื่อผมเริ่มขึ้นมัธยมสาม ผมเริ่มไม่สนใจการเรียนเพราะผมเริ่มมีรักเขาข้างเดียวเป็นครั้งแรก เธอคนนั้นไว้ผมยาวผมจำชื่อเต็มของไม่ได้แล้วเพราะมันยาวหมือนเนื้อเพลงเลย ครั้งแรกที่ผมเจอเธอ เธอใส่เสื้อกีฬาสีน้ำเงินผมยังจำได้ดี เรไปอ่านหนังสือด้วยกันในห้องสมุด แต่เนื่องจากผมเป้นคนเก็บตัวและขี้อาย ผมจึงได้แต่เฝ้ามองเธอจากระยะไกลๆเท่านั้น ภาพของเธอตราตรึงอยู่ในสมองของผมแทนที่จะเป็นตัวหนังสือในตำราเรียน และสายตาของผมก็เฝ้าสอดส่องมองหารัศมีของเธอในห้องสมุด ถึงแม้ว่าผมจะเพียรบอกกับตัวเองทุกครั้งที่เดินกลับบ้านว่า พรุ่งนี้ผมจะ...แต่ผมก็ได้แต่นึกเสียใจที่ได้แต่คอยป้วนเปี้ยนอยุ่ใกล้ๆเธอถึงแม้ว่าวันพรุ่งนี้ที่ผมคิดไว้จะมาถึงแล้วก็ตาม ขณะที่ผมนั่งเขียนจดหมายรักอยู่ตามลำพังนั้น ปีศาจร้ายที่ชื่อว่าความเพ้อฝันซึ่งผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีตั้งแต่เยาว์วัยก้ค่อยๆเข้ามาหลอกหลอนผมและสร้างภาพของเธอคนนั้นให้กลายเป็นดาราดาราภาพยนตร์ อาการรักเขาข้างเดียวดำเนินไปเป็นเวลาหกเดือน หลังจากนั้นเธอก็หายไปจากชิวิตผม หายไปจากห้องสมุดซึ่งผมนั่งรากงอกรอเธออยู่ที่นั่นคิดว่าคงจะได้เจอเธออีกและแล้วผมก็ได้รู้จักความทรมานจากความไร้ความสามารถของตัวเองและได้เรียนรู้ว่า การศึกษาไม่ใช่ทุกสิ่งในชิวิต ผมจะต้องเข้มแข้งและเป็นลูกผู้ชายที่ดี
ข้อคิดเห็น
ฉันมีความรู้สึกว่าคุณเป็นคนคิดบวกเสมอ จนกระทั่งตอนนี้ฉันก็กล้าที่จะบอกความจริงกับคุณว่า คุณพยายามทำดีที่สุดแล้วในเรื่องนี้ คุณได้กลายเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในดลกไม่ใช่เด้กนักเรียนชายขี้อายอีกต่อไปแล้ว พยายามตั้งใจกับเรื่องนี้มากๆหน่อยนะ ฟังดูเหมือนคุณย่าคุณเลยนะ แนว่าเธอทำถุกแล้วที่หยิกคุณน่ะ
คำบอกเล่าของยงจุน
ในขณะที่ความรักครั้งแรกของผมผ่านพ้นไปเหมือนกับอาการไข้ ผมก็เริ่มเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมอานยาง ผมพยายามที่จะแก้ไขอาการเก็บตัวเงียบขรึมให้เป้นการร่าเริงเปิดเผยอย่างตั้งอกตั้งใจ ผมสนุกกับการเตะบอลกับเพื่อนมากกว่าการอ่านนั่งอ่านหนังสือ และเริ่มไปออกกำลังกายที่บ้านของเพื่อนซึ่งเปิดเป็นศูนย์ออกกำลังกายHap_ ki-doมันแตกต่างจากเทควันโดซึ่งผมเคยเรียนมาอย่างมากเลยล่ะ ในสายตาของผู้ใหญ่ผมคงเป็นตัวสร้างปัญหาในช่วงมัธยมมิใช่น้อย ถึงแม้ว่าจะถูกจับตามองด้วยสายตาวิตกกังวลแต่ผมคิดว่าผมได้ปฎิบัติตนตามหลักการและทิศทางการดำเนินชิวิตที่ถูกต้องตามแบบฉบับของผมมาตลอดสามปีนั้น ผมคิดว่ามันไม่ใช่แค่เพียงการดำเนินชิวิตตามแบบอย่างที่ดีที่ผุ้ใหญ่วางไว้จากประสบการณ์ที่พวกเขาผ่านมาเท่านั้น แต่แนวคิดแบบนั้นก้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปจนกระทั่งบัดนี้ ผมเริ่มดำเนินชิวิตตามหลักการที่ว่า ผมตัดสินใจเองและจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นเองตั้งแต่วัยรุ่น ปัจจุบันนี้ ผมเริ่มแปลกใจที่พบว่าค่านิยมและแนวคิดในการดำเนินชิวิตของผมนั้นไปคล้ายคลึงกับแนวคิดของคนรุ่นเก่าอย่างมาก ผมจึงอยากมีโอกาสที่จะได้พูดให้เด็กวัยรุ่นได้ฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างมาก และนี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมผมจึงวางแผนให้ทุกคนได้มีโอกาสเป็นผู้แสดงร่วมกันกับผม ผมเคยคิดที่จะตั้งชมรมเบสบอลสมัครเล่นเพราะมีความชื่นชมในตัวChan Ho parK ซึ่งเป็นผู้เล่นในลีกอาชีพในอเมริกา ถึงแม้ว่าโ ครงการนี้จะล่าช้าออกไปเพราะเฝือกและปลาสเตอรืที่ข้อเท้าของผม แต่เมื่อผมหายดีผมจะออกไปที่ชมรมเบสบอลสมัครเล่นอย่างแน่นอน
ข้อคิดเห้น
ยงจุนที่รัก ค่านิยมและแนวคิดในการดำเนินชิวิตของคุณคล้ายคลึงกับของคนรุ่นเก่าที่คุณยึดถือเป็นแบบแผนการดำเนินชิวิตจริงค่ะ แต่สิ่งเหล่านี้ทำให้คนในครอบครัวของเรารักคุณอย่างยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้นความเป็นคนเงียบขรึมเก็บตัวของคุณก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างของคุณค่ะ
ยงจุนและทุกคนที่รัก ขอบคุณที่อ่านบทความของฉันด้วยรักจากหัวใจ
myoce
หมายเหตุ กรุณาอย่าไล่ตีฉันด้วยไม้กวาดเมื่ออ่านถึงตอนท้าย บรรทัดสุดท้ายต่อจากข้อคิดเห็นอันสุดท้ายของแน
***********************************************
เพื่อนทุกท่านคะ นี้คือบทความและบทวิเคราะที่myoceได้เขียนไว้และได้โพสไว้
ที่KOB เป็นบทความที่myoceได้รวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ออกมาได้อย่างน่ารักมากเลยคะ มดเลยนำมาฝากให้เพื่อนได้อ่านกัน ให้อมยิ้มเล่น ต้อนรับวันเกิดยงจุน
ยังมีต่อต่อไปให้ติดตามอีกนะคะ แปลเสร็จแล้ว แล้วจะนำมาให้อ่านกันนะคะ
บทแปลนี้พวกเราทุกคนตองขอบคุณ คุณinkjaนะคะที่ได้มานั่งแปลให้พวกเราได้
อ่านบทความที่น่ารักและได้รู้จักยงจุนเข้าไปอีกจากการแปลของคุณ inkja
ต้องขอคุณมากเลยคะ^-^
No comments:
Post a Comment