Men no Bou Toride is a ramen restaurant in Shibuya, Tokyo where people stand in line to get in.
This restaurant is known for such celebrities as Ichikawa Ebizo, Ebi-Chan (Ebihara Yuri and Oguri Yuko, who frequent it.But this restaurant has somehow become known as Yonsama’s Holy land to his fans.
“This is the first time that I am speaking about this.” Manager Nakatsubo Masakatsu gave his reason for saying this. From his story, you can tell how much distress he endured when Yonsama ate ramen at this restaurant.
His story goes back to June of this year. It was the day before Yonsama visited the restaurant.
“Tomorrow, BYJ is saying that he wants to eat Toride ramen so we want to reserve the entire restaurant…”
Yonsama’s office staff called the restaurant.
But even though they said it was Yonsama, it was the manager’s policy not to give special treatment to any customer nor accept reservations or allow private functions. The manager agonized and ultimately politely declined their request.But the following morning, the telephone again rang.
“BYJ is still saying that he wants to eat at Toride. Since it will be the first time that he will be going out to a public pl*ace to dine, and he would like to avoid any chaos, would it be possible to reserve the restaurant for a private function?”
Despite this request, the manager gave his answer as no for reservations and private functions. The manager told them that the only way he could eat at the restaurant would be for him to come to the restaurant on that day.
Then after a few hours, the phone again rang.“Yonsama’s schedule is booked and we don’t know when we will have an opening so we don’t know what time we will be able to be there today. We have decided that we will not be there today.”
Whether Yonsama’s staff thought that it was inconsiderate to keep the restaurant waiting for him, but they courteously called to inform the restaurant that they would not be coming.But as the day was nearing an end, this incident happened at 11:40 pm. About 10 people from Yonsama’s staff suddenly arrived at the restaurant.“There are 10 of us, is there any way we can be seated?”
But the restaurant was fully occupied. The manager explained that the only way they could all be seated was to wait until the customers had finished eating and left the restaurant, and then the staff members could take their pl*aces as the customers left.
Then the staff members all began to form a line in front of the restaurant. When a customer finished eating and left the restaurant, one staff member waiting in line would each enter the restaurant. The first people entering the restaurant would pass the time drinking beer and eating gyoza until the last staff member was seated, and midway through, other staff members showed up so that, as a result, the restaurant’s entire 25 seats were occupied by staff members.After about an hour, amidst the restaurant packed with staff members, Yonsama took his seat at the end of the counter, Seat 31.
“There were a total of 28 customers. It seemed that Yonsama came during a break in the CM filming, and he said that he was still wearing the outfit from the filming.” (restaurant manager)
Yonsama’s order was ramen with seaweed and soft-boiled egg(850 yen, thin noodles, al dente, light broth) plus 10-piece gyoza (500 yen), sherbet (300 yen) and canned beer (500 yen).
“All 28 people were passing around the beer and Yonsama would take the lead in offering toasts. The staff was all drinking draft beer in glasses but Yonsama was holding a canned beer, and went around pouring from it as if serving sake (shaku) while beaming at everyone.” (restaurant manager)
Yonsama ordered an extra helping of ramen and also ate Toride’s specialty of rice balls, and when he left the restaurant it was 1:40 am.When Yonsama finished eating, he came over to the restaurant manager and said in Japanese, “It was really tasty. Thank you very much.” and he bowed deeply, gave a firm handshake and left the restaurant.
The staff who came up with the amazing 120 minute idea all because of a popular figure was a great success. It seems that Yonsama enjoyed a very satisfying evening.
จำร้านนี้ได้ไหมคะ ใช่แล้วค่ะมันคือร้านราเมนที่ยงจุนของเราไปทานหลังจากที่ถ่ายทำโฆษณาแว่นตา เมกาเนะ อิชิบะ
และดูเหมือนว่าจะมีเรื่องเล่าเล็กๆน้อยที่ร้านนี้ด้วยนะ ขอบคุณสำหรับการแปลนะคะ sweet sis
*************************************************************
กลวิธีในการรับประทานราเมนอันแสนมหัศจรรย์ของยงซามะ
ผู้คนต้องเข้าแถวยืนคอยเพื่อรอกิน
เมนโนะบุ โทริเดะ เป็นชื่อของร้านราเมนที่อยู่ในย่านชิบุยะในโตเกียวที่ลุกค้าจะต้องเข้าแถวยืนคอยเพื่อรอรับประทาน
ร้านอาหารแห่งนี้เป็นร้านอาหารที่รู้จักกันดีขึ้นชื่อของบรรดาบุคคลมีชื่อเสียงต่างๆเช่น อิชิกาวะ เอบิโซ เอบิจัง(เอบิฮาร่า ยุริ และโอกุริ ยูโกะ ผู้ซึ่งมารับประทานที่ร้านแห่งนี้บ่อยมากเป็นครั้งแรกที่ผมเปิดปากพูดถึงเรื่องนี้นะ ผู้จัดการของร้านนาคาสึบุ มาซาคัทสึกล่าวกับเราถึงเหตุผลในเรื่องนี้จากเรื่องที่เขาเล่าให้ฟังคุณก็คงพอจะทราบว่าเขาต้องอดทนกับความกดดันมากเพียงใดต่อการเดินทางมาทานอาหารของยงซามะ
เรื่องของเขาเริ่มต้นขึ้นย้อนไปเมื่อเดือนมิถุนายนของปีนี้วันนั้นเป็นวันก่อนหน้าที่ยงซามะจะเดินทางมาที่ร้านหนึ่งวันสต๊าฟจากที่ทำงานของเบยงจุนโทรศัพท์มาแจ้งกับทางร้านว่า พรุ่งนี้เบยงจุนอยากจะไปทานอาหารที่ร้านของคุณเราจึงอยากจะจองร้านทั้งร้านไว้ได้ไหมครับ
และถึงแม้ว่าจะเป็นยงซามะ แต่นโยบายของผู้จัดการร้านก็คือจะไม่มีการให้บริการเป็นพิเศษแก่ลูกค้ารายใดและไม่เปิดรับการจองล่วงหน้าเพื่อจัดเลี้ยงเป็นการส่วนตัวผู้จัดการร้านรู้สึกเสียใจที่ต้องปฏิเสธคำขอร้องในวันนั้นไป
อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมาโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก
เบยงจุนยังยืนยันว่าต้องการจะไปทานอาหารที่ร้านโทริเดะและเนื่องจากว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาจะออกไปทานอาหารในที่สาธารณะ และเพื่อเป็นการป้องกันความโกลาหลวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นทางเราจึงอยากจะทราบว่าจะเป็นไปได้ไหมถ้าเราจะขอจองทั้งร้านเพื่อจัดเลี้ยงเป็นการส่วนตัว
ถึงแม้จะได้รับคำขอร้องเช่นนั้นผู้จัดการก็ยังตอบปฏิเสธการให้จองร้านเพื่อจัดเลี้ยงส่วนตัวผู้จัดการได้อธิบายแก่เขาว่าวิธีเดียวที่เขาจะสามารถทานอาหารที่ร้านได้คือต้องมาที่ร้านในเวลานั้นเท่านั้น
อีกไม่กี่ชั่วโมงถัดมาโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก
ตารางของยงซามะแน่นเอี๊ยดไปหมดและเราไม่ทราบว่าเขาจะมีเวลาว่างเมื่อใด ดังนั้นเราจึงไม่รู้แน่นนอนว่าเราจะสามารถไปที่ร้านของคุณได้ตอนกี่โมง
แต่วันนี้เราตัดสินใจกันแล้วว่าคงจะไม่สามารถไปวันนี้ได้และไม่ว่าบรรดาสต๊าฟของเขาจะคิดว่ามันไม่ค่อยสมเหตุสมผลที่จะเปิดร้านไว้รอเขาหรือไม่ก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังสุภาพพอที่จะโทรมาแจ้งเราว่าเขาไม่สามารถมาวันนี้ได้
แต่เมื่อใกล้จะหมดวันแล้วเวลาประมาณห้าทุ่มสี่สิบนาทีบรรดาสต๊าฟของยงจุนประมาณสิบคนก็เดินทางมาถึงร้านอาหารของเรา
เรามากันประมาณสิบคน พอจะมีที่นั่งไหมครับbr>
แต่ตอนนั้นร้านอาหารของเรามีคนนั่งเต็มหมดผู้จัดการได้อธิบายว่าวิธีเดียวที่จะมีที่นั่งก็คือจะต้องยืนคอยจนกว่าลูกค้าจะทานอาหารเสร็จและออกจากร้านไปแล้วบรรดาสต๊าฟก็จะได้เข้าไปนั่งแทนที่ได้
ดังนั้น บรรดาสต๊าฟจึงพากันไปยืนตั้งแถวคอยอยู่หน้าร้าน เมื่อลุกค้าในร้านทานอาหารเสร็จและออกจากร้านไป สต๊าฟก็จะเข้าไปนั่งแทนที่ทีละคนคนที่เข้าไปในร้านและได้ที่นั่งก่อนก้จะสังเบียร์และเกี๊ยวซ่ามาทานเพื่อฆ่าเวลารอคนอื่นๆจนกว่าคนสุดท้ายจะได้ที่นั่งเมื่อผ่านไปได้ประมาณครึ่งแถวที่คอยอยู่ก็มีสต๊าฟมาเพิ่มอีกจึงทำให้มีสต๊าฟอยุ่ในร้านทั้งหมดถึงยี่สิบห้าคน
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ตรงกลางๆของร้านก็หนาแน่นไปด้วยบรรดาสต๊าฟ โดยมียงจุนนั่งตรงท้ายของเคาน์เตอร์ เขานั่งที่เก้าอี้เลขที่สามสิบเอ็ด
ในร้านจึงมีลุกค้าทั้งหมดยี่สิบแปดคน และดูเหมือนว่ายงซามะจะมาที่นี่ตอนที่เขาพักการถ่ายโฆษณาและดูเหมือนว่าเขาจะยังสวมชุดที่ใช้ถ่ายโฆษณาตอนมาทานอาหารนะผู้จัดการร้านอาหารกล่าว
ยงวามะสั่งราเมนที่มีสาหร่าย และไข่ต้ม (ราเมนชนิดนั้นราคาแปดร้อยห้าสิบเย็นเป็นราเมนเส้นบางในซุปใส) เกียวซ่าอีกสิบชิ้น (ราคาห้าร้อยเยน) เชอร์เบ้ท (สามร้อยเยน)และเบียร์กระป่อง (ห้าร้อยเยน)
คนทั้งยี่สิบแปดคนจะส่งเบียร์ต่อๆกันไปและยงวามะมักจะเป็นคนนำทุกคนดื่มอวยพรบรรดาสต๊าฟพากันดื่มดร๊าฟท์เบียร์จากแก้วแต่ยงซามะกลับดื่มเบียร์จากกระป๋องและมักจะรินเบียร์จากกระป่องให้แก่คนอื่นๆ เขามักจะเทเบียร์ส่งไปรอบๆเหมือนกับการรินสาเกและยิ้มสดใสให้ทุกคน
ยงวามะยังสั่งราเมนมาเพิ่มเป็นพิเศษและเขายังทานข้าวปั้นซึ่งเป็นเมนูพิเศษของร้านโทริเดะอีกด้วย เขาเสร็จสิ้นการทานอาหารเวลาประมาณตีหนึ่งสี่สิบนาที
เมื่อเขาทานอาหารเสร็จแล้วเขาได้เดินเข้ามาหาผุจัดการร้าน เขากล่าวเป้นภาษาญี่ปุ่นว่า อร่อยมากครับ ขอบพระคุณมากๆครับเขายังโค้งคำนับอย่างนอบน้อมและจับมือกับผู้จัดการร้านก่อนจะออกจากร้านไป
บรรดสต๊าฟต่างก็ประหลาดใจกับความคิดที่นานหนึ่งร้อยนาทีนี้มากทั้งนี้เพราะบุคคลที่เป็นที่นิยมนั้นมักจะเป็นตัวนำความสำร็จของร้าน ดูเหมือนว่ายงวามะจะสนุกสนานกับการทานอาหารเย็นวันนั้นเอามากๆด้วย
Translate English to Thai by inkja /Thank you^-^
No comments:
Post a Comment