BYJ in Tasmania

Source: BYJ's Quilt

Post by : Flor/ thank you for sharing with us

55169 12 hours and 6 minutes flor 16:15:20"12 hours" and "6 minutes".

"12 hours" mean the time from when I first received the email about YJ's coming to Sydneyto the time I saw him leaving the Custom.

"6 minutes" mean the precious time I talked to him

!2009-02-1311:30 pm - Received Joyce Lee’s email, ‘YJ went to Australia !’ What ? Past tense ? About his past in Australia?- Opened the email, I saw “yong joon left for autralia at 19:10 via korean air. it's was reported that he'll go there to do cf for The Face Shop”.- Oh, really ??? Really??? What should I do now? But to Sydney or Melbourne or …oh …11:48 pm,

- Another email from Joyce, “Korean Air departed from Incheon Airport at 1910 is KE121, to Sydney, arriving at 07:10 tomorrow”- Oh, SYDNEY ! My goodness! So sudden? He should have departed Korea already …-

Quickly searched for airline information, called my family in Hong Kong about this exciting news. One of my sisters said I would not be able to go close to YJ as there must be many fans. But I said not too many fans knew about this and I had confidence to go near him!

2009-02-14Then I was very busy for preparing to meet him. I charged all my camera, video camera, mobile, MP4, set 2 alarm clocks ( still worry that I could not get up on time at 5:15 am ), selected photos for his autograph, finding suitable pens …,

.2:30 am - Went to bed. Oh, just 3 hours sleeping time, must look ugly tomorrow!- After counting sheeps for awhile, my head still could not stop thinking. Thinking what to talk to him, what clothing to put on, …. Worrying about whether there would be enough time to prepare for everything in the morning.... Oh, I had a headache!

3:30 am - Decided to get up to finish all works and pack everything first. Oh, it was the Valentine’s Day! Luckily I got a spare rose ( plastic ) at home that could be presented to our Prince.

4:30 am – Tried to sleep again. 45 min left. Ha ha ha, of course my brain still did not stop working until the alarm beeped !

5:15 am – Got up. Oh, no bread left for breakfast! I must eat something, otherwise I would faint in the airport…. RUSHED, RUSHED, RUSHED…

Then I found a seat and drank water and calmed down a bit. Not many people were there actually and many were western people. I could hardly find any fans. Suddenly I heard the Korean man sitting next to me said “Bae Yong Joon”! But I just could not see YJ going out and people all around were calm! Later I went near the gate, I saw his english teacher Brian coming out! Ha ha ha, I was so happy, YJ must appear soon.I then started to think how lucky I was today!

However, times passed by and I still could not locate the tall handsome man!I saw a Korean man holding a paper “ FACE Shop”. I then chatted with him. He told me those people would not stay long at Sydney as they were going to Tasmania ! HELP !!! To Tasmania ( I thought I could see him taking CF at Sydney ). Then could I see him coming out ???

At first I was full of confidence that I could meet him and thought of how to present him the flower, shake hands with him, ask for autograph ??? Then I had a very long face quickly!Later on I saw Miss Hong and other staffs coming out. I ran to Miss Hong and asked about YJ. She said he had left! ( THUNDERSTORM ) …. I asked more questions but she just said she didn’t know and point to Manager Mr Hwang. So I asked him same question again. He also confirmed that YJ had left and didn’t know where he had gone! I was so surprised and disappointed, but I knew I must do something. I took photos with Miss Hong and Mr Hwang. I told him that I wanted to meet YJ so much and I had been waiting for him for 4.5 years ! He saw my ‘BYJ’ necklace and then he ( another man besides him also told me something ) told me that YJ would come back at 11am at the Dosmestic terminal for flight to Tasmania. That man was so kind and told me the airline and gate number !!! Hi, thank you very much.

However, I was so afraid that I could not meet YJ, I then passed my own note, a note of greeting to YJ for Joyce and a paper of 12 sisters names to say ‘Hi’ to YJ. He was so nice and get them all. I decided to pass the flower too and he also took it !!! Thank you so much Mr Hwang!It was only about 9am at that time. So I just went to MacDonald nearby to eat somethings. I wanted to cry actually. I recalled what had happened and wondered where and when had YJ gone! I complainted that why I was so unlucky all the time. YJ, when could my dream come true? Well, at least I knew I had been so close to him, within the same building, breathing the same air, he he he.

I went to the Domestic Terminal at 10:50am. I went in and there were even less people than in the morning. I reminded myself to be more smart and looked around every person. Wow, YJ’s staffs all gathered at the counter to check in already! I quickly went there. But, where was he??? How could he not be there???I asked Mr Brian, he just answered me that he didn’t know, didn’t know, could not tell… I turned to another man but he didn't know English much. I had a very bad feeling ! I waited until Mr Hwang was free, I then said ‘Hello’ to him. He remembered who I was. I asked him where YJ was, he didn’t answer, but just led me to somewhere. Oh, he was so kind! I thought we needed to go to a room or somewhere. But after about 10 people's position, ( nobody at the queue actually ), he stopped and talked to a man who was bending his body on the trolley. That man looked up ( seemed to say something to me ) …

MY DREAM CAME TRUE today !!! So suddenly, so unexpectedly ! He had put on a black hat which was very similar to this one while the sunglasses were bigger and darker.He smiled gentlly and said something to me ( How are you ? ) and shook hands with me ( very warm ). I was still dreaming and wondered why I didn’t discover him as I actually had passed by him so as to go towards the counter. He hid himself so well by the hat and sunglasses and by bending his body! I could only looked at his nose and mouth. Yes, this was really BYJ!!! Suddenly I didn’t know what to do, just remembered the most important thing, i.e. to take a photo with him. But Mr Hwang said it was not allowed. Oh, I was so sad! YJ at once opened his big bag and took a photo out. It was the standard one! I was thinking finally I had one too! I was asked my name and I told him my name in Korean 이 소 연 .Then I took out the big towel which Sophie presented to me at the end of Jan. Few days ago I just washed it and made it straight. YJ seemed to find this towel quite funny and asked Mr Hwang a question. Please look at the right hand bottom ( luckily it is a BOF official product ).

He smiled gentlly and said something to me ( How are you ? ) and shook hands with me ( very warm ). I was still dreaming and wondered why I didn’t discover him as I actually had passed by him so as to go towards the counter. He hid himself so well by the hat and sunglasses and by bending his body! I could only looked at his nose and mouth. Yes, this was really BYJ!!! Suddenly I didn’t know what to do, just remembered the most important thing, i.e. to take a photo with him. But Mr Hwang said it was not allowed. Oh, I was so sad! YJ at once opened his big bag and took a photo out. It was the standard one! I was thinking finally I had one too! I was asked my name and I told him my name in Korean 이 소 연 .Then I took out the big towel which Sophie presented to me at the end of Jan. Few days ago I just washed it and made it straight. YJ seemed to find this towel quite funny and asked Mr Hwang a question. Please look at the right hand bottom ( luckily it is a BOF official product ).I then took out my private YJ’s photo and asked him to write my English name on it this time. Ha ha ha, how satisfied I should be, getting 3 autographs and with nobody disturbing at all.After that I didn’t know what to say! I even forgot that I could say some simple Korean. Mr Hwang was very good and asked me how long I had been in Australia.Followings were some conversation that I could remember

:F : Have you received my flower?

B : Yes.

F : Happy Valentine's Day!

B : ( smiled ) Happy Valentine's Day.

F : I often write at KOB, do you remember?

B : Yes. ( he seemed to have answered twice so as to affirm this. )

F : Do you read my postings at KOB.

B : Yes, I have read them.

( I remembered that he answered in English )He said in Korean that I didn’t understand ( just catch the word MEET ). Then he asked Mr Hwang 3 years? I realized that he must be confirming with Mr Hwang how long I had been his fan. I told him it had been 4.5 years. He again shook him with me. Could not remember how many times, he often shook hand with me. I asked him when would be his next drama but he didn’t give an answer. I asked him whether he had cut his hair, he was so good to pull his hat up a bit at the back. Oh, the hair was much shorter than before, just up to the neck. He still tied his hair up. ( although it was a very short tail ). He he he, i then pointed to my private photo that I liked his hair similar to this.I hated myself so much that I didn’t know and could not remember what to say ( I have written some questions in a note book and practised before. )

He finally said something to me. I found that this sentence was very familiar but I didn’t know the meaning. I didn’t even know it was Korean or English! I must be too tired and too excited. Finally I realized that he wished me Healthy 건강하세요! I laughed and I tried to say something to him. He then looked at me with concentration. I said 행복하세요 ( wish him happy ). Luckily he seemed to understand. He again shook hands with me.

I was thinking could we depart just like this??? I was brave and smart to send him a flying KISS! He sent me a flying KISS at once! Ha ha ha, I can die now!We talked for about 6 minutes, but with few staffs surrounding us. His voice was soft and gentle. I knew that he didn’t want others people to notice him, so I was gentle and spoke softly too. I felt that he was quite different from my imagination. Might be he was tired, shy or embarrassed ?!

I then walked away from him and turned my head to look around for awhile. When I looked for him again, oh, they had all gone! Where were they? Where? I looked further away, he was there, turning his head and waited to wave to me to say Good-bye! Oh, my Yong Joon! I waved to him to say Good-bye!Suddenly I remembered one thing, I chased after him to shake hands again as I wanted to look at the size of his hand. He then showed me his hand!

Finally he said, "TAKE CARE !" very gently and sweetly ! He was so co-operative ( except not taking a photo with me, wu wu wu ).I could still see them when they went into the custom. It was funny as he could not pass the checking and had to go back. I saw him taking out some more things and even his belt! ( there was some metallic chain as decoration ). Hi girls, have you seen him put on his belt? I saw that, ha ha ha !!!I was happy as there seemed to be some problems for other staffs, so they stood there for a long time. YJ then sat on a chair in a very relax way ( like a teenager, straightened his legs ), listened to his MP3 and chew gum. Have you seen such YJ before?

Oh, it was about 11:30am.I am s. Then he got on a flight which would stop over at Melbourne and then fly to Tasmania!Yong Joon, do have a good rest and me too !o wealthy now ! I nearly have a very SAD Valentine’s Day, but now, it is an unforgettable one !Oh, I forgot to tell him one very important thing, leave it fo

. Then he got on a flight which would stop over at Melbourne and then fly to Tasmania!Yong Joon, do have a good rest and me too !

55169 12ชั่วโมงกับ 6 นาที โดย FLOR 12 ชั่วโมง คือ เวลา นับตั้งแต่ฉันได้รับอีเมล์เกี่ยวกับการเดินทางมาซิดนีย์ของ ยงจุน จนถึงเวลาตอนที่ฉันเห็นเขาเดินออกจากด่านตรวจผู้โดยสารขาเข้า 6 นาที คือ ช่วงเวลาอันมีค่าที่ฉันได้คุยกับเขา วันที่ 13 ก.พ. 2009 11.30 น. ได้รับอีเมล์จาก Joyce Lee ว่ายงจุนเดินทางไปออสเตรียแล้ว ไปแล้วแปลว่าอะไร เปิดอีเมล์พบข้อความว่า “ฉันเห็นยงจุนออกเดินทางไปออสเตรียตอน 1 ทุ่ม 10 นาที โดยสารการบิน โคเรียนแอร์ มีรายงานข่าวมาว่าเขาเดินทางไปที่นั่นเพื่อ ถ่ายทำโฆษณาให้ The face shop จริงหรือนี่ แล้วฉันจะทำอย่างไรดี ว่าแต่เขาไปที่ไหนล่ะ ซิดนีย์หรือ เมเฟิร์น 11.48 อีเมล์อีกฉบับจาก Joyce โดยสารการบิน โคเรียนแอร์ ได้ออกจากสนามบิน อินซอน เวลา 1 ทุ่ม 10 นาที เที่ยวบินที่ KE 121 มุ่งหน้าไปยังซิดนีย์ และจะถึงซิดนีย์เวลา 07.10 วันพรุ่งนี้ อุ้ย ซิดนีย์ พระเจ้าช่วย ทำไมกะทันหันเช่นนี้ เขาคงจะเดินทางจากเกาหลีไปเรียบร้อยแล้ว ฉันพยายามหาข้อมูลจากสายการบิน ฉันโทรถึงครอบครัวฉันในฮ่องกง เพื่อแจ้งข่าวอันน่าตื่นเต้นนี้ น้องสาวคนหนึ่งของฉันบอกฉันว่า ฉันคงเข้าไปใกล้ ยงจุนไม่ได้แน่ๆ เพราะที่นั่นคงมีแฟนคลับรออยู่แยะไปหมด แต่ฉันเถียงว่า คงมีแฟนคลับจำนวนไม่มากนักหรอก ที่รู้ข่าวนี้ และฉันมั่นใจว่า ฉันเข้าไปใกล้เขาได้แน่ วันที่ 14 ก.พ. 2009 และแล้วฉันก็ยังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมการเพื่อไปพบเขา ฉันต้องเปลี่ยนถ่านกล้องนถ่ายรูป เตรียมกล้องถ่ายวีดีโอ มือถือ ตั้งนาฬิกาปลุก 2 เรือน (ฉันยังวิตกอยู่ว่าฉันจะไม่ตื่นตอนตี 5.15 ) เลือกรูปถ่ายเพื่อให้เขาเซนต์ หาปากกาสวยๆ
ตี 2.30 เข้านอน มีเวลานอนแค่ 3 ชั่วโมงเองนะ พรุ่งนี้ต้องหน้าตา ดูไม่ได้แน่ๆ

หลังจากที่นอนนับแกะไปได้สักพักใหญ่ สมองของฉันก็ยังไม่หยุดคิด ไม่สามรถหยุดคิดว่าจะพูดอะไรกับเขาดี , พูดอะไรกับเขาดี, จะใส่ชุดไหนดี , ฉันกังวลว่าจะมีเวลาพอสำหรับเตรียมทุกสิ่งทุกอย่างไหมนะ โอย. ฉันเริ่มปวดหัวแล้ว
ตี 3.30 ฉันตัดสินใจที่จะลุกจากที่นอน และทำงานทุกอย่างให้เสร็จ ฉันตัดสินใจที่จะเก็บของทุกอย่างให้เสร็จก่อน อุ้ย วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์นี่นา โชคดีที่ฉันยังพอมีดอกกุหลาบพลาสติคเหลืออยู่ที่บ้าน และฉันจะเอาดอกกุหลาบนี่แห่ละไปให้เจ้าชายของเรา

4.30 พยายามกลับไปนอนต่อเหลือเวลาอีกแค่ 45 นาที เท่านั้น ที่แน่ๆ คือ สมองฉันยังไม่หยุดทำงานเลยจนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น

ตี 5.15 ตื่นจากที่นอน โอย ไม่มีขนมปังสำหรับมื้อเช้า ฉันคงต้องหาอย่างอื่นกินแทน ไม่งั้นฉันคงจะเป้นลมที่สนามบิน ต้องรีบ / รีบ / รีบ

7.05 มาถึงสนามบินแล้วแล้วและเครื่องจะลงประมาณ 7.13 นาที ฉันต้องรีบมองหาประตูทางออกแล้ว เครื่องบินน่าจะเปลี่ยนเวลาลงเป็น 7.20 นะฉันจะได้มีเวลาเตรียมดังและ ผ่อนคลายกว่านี้ ฉันจะต้องถือถุงขนาดใหญ่ 2 ถุงใบหนึ่งเป็นของขวัญ จากโซฟี วันนี้ฉันใส่เนคไท ของ BYJ และสวมแหวน “B” ด้วยนะ

<br>

ต่อมา เวลาเครื่องบินมาถึงเปลี่ยนเป็น 7.30 ดังนั้นฉันจึงหาที่นั่งและดื่มน้ำ และ รู้สึกใจเย็นลงนิดหน่อย มีคนไม่มากนักในบริเวณนั้นและส่วนใหญ่เป็นฝรั่ง ฉันแทบมองไม่เห็นบรรดาแฟนคลับเลยนะ แต่ทันใดนั่นเอง ฉันได้ยินเสียงผู้ชายเกาหลีที่นั่งข้างๆฉัน พูดขึ้นมาว่า “เบยงจุน” แต่ฉันมองไม่เห็นว่ายงจุนเดินออกมาและทุกคนแถวๆนั้นยังอยู่ในอาการสงบ ต่อมาเมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้ประตู ฉันเห็นอาจารย์ไบรอันที่สอนภาษาอังกฤษให้เขาเดินออกมา ฮะฮ่า ฉันมีความสุขจริงๆ อีกสักเดี๋ยวยงจุนต้องเดินออกมาแน่ๆ ฉันเริ่มคิดว่าวันนี้ฉันช่างโชคดีเหลือเกิน แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็ยังไม่เห็นผู้ชายรูปหล่อร่างสูงคนนั้นเลย ฉันมองเห็นผู้ชายเกาหลีที่ยืนถือป้าย The face shop ฉันจึงเดินเข้าไปพูดคุยกับเขา เขาบอกกับฉันว่าพวกเขาคงจะอยู่ที่ซิดนีย์กันไม่นานนักเพราะยังจะต้องเดินทางต่อไปยังที่สมาเนีย พระเจ้าสมาเนียเหรอ ฉันคิดว่าฉันจะได้เห็นเขาถ่ายทำโฆษณาที่ซิดนีย์เสียอีก ถ้างั้นฉันจะได้เห็นเขาเดินออกมาไหมนี่?

ตอนแรก ฉันมั่นใจอย่างมากว่าฉันจะต้องได้พบเขา และคิดเอาไว้แล้วว่าจะเอาดอกไม้ให้เขา จับมือกับเขา และขอลายเซ็นจากเขาอย่างไร และแล้วฉันก็รู้สึกเสียหน้าอย่างรวดเร็ว

ต่อมา ฉันมองเห็นคุณ Hong และสต้าฟคนอื่นๆ เดินออกมา ฉันวิ่งตรงไปหาคุณ Hong และ ถามเกี่ยวกับยงจุน คุณ Hong บอกกับฉันว่ายงจุนออกไปแล้ว ฉันถามเธออีกหลายคำ แต่เธอบอกแค่ว่าเธอไม่ทราบและ ชี้ให้ไปถามผู้จัดการ Hwang แทน ฉันถามคำถามเดิมกับผู้จัดการ Hwang ผู้จัดการก็ตอบยืนยันกับฉันว่า ยงจุนออกไปแล้ว และไม่รู้ว่าเขาออกไปไหน ฉันประหลาดใจและผิดหวังมาก แต่ฉันรู้แค่ว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ฉันถ่ายภาพกับคุณ Hong และผู้จัดการ Hwang ไว้หลายภาพ ฉันบอกกับพวกเขาว่า ฉันอยากเจอยงจุนมาก และฉันรอเค้ามา 4 ปีครึ่งแล้ว ผู้จัดการมองเห็นสร้อยคอที่สลักชื่อ BYJ และผู้ชายคนที่ยืนข้างๆเขาบอกว่า ยงจุนจะกลับมาอีกทีตอน 11 โมง เราจะเจอเขาได้ที่ห้องผู้โดยสารขาเข้าภายในประเทศเพื่อต่อเครื่องไปที่สมาเนีย ผู้ชายคนนั้นใจดีกับฉันเหลือเกิน เขายังบอกเที่ยวบินและ หมายเลขประตูให้ฉันด้วย ขอบคุณมากค่ะ

อย่างไรก็ดี ฉันก็ยังหวั่นใจว่าฉันจะไม่ได้เจอยงจุน ฉันจึงได้ส่งขอความของฉัน ข้อความที่ Joyce ฝากมาทักทายยงจุน และรายชื่อพี่น้องอีก 12 คน ผู้จัดการน่ารักมากที่รับข้อความทั้งหมดและเมื่อเราฝากช่อดอกไม้ไปให้ยงจุนเขาก็รับไว้ด้วย ขอบคุณมากค่ะ ผู้จัดการ Hwang

ตอนนั้นเป็นเวลา 9 โมง ฉันจึงเดินแวะไปที่ร้าน McDonald เพื่อหาอะไรทาน จริงๆแล้วฉันอยากจะร้องไห้มากเลย ฉันกลับมานั่นนึกว่า มันเกิดอะไรขึ้น และยงจุน หายไปไหน ฉันพร่ำบ่นกับตัวเองว่าทำไม ฉันจึงโชคร้ายอย่างนี้ และเมื่อไรฝันของฉันจะเป็นจริงสักทีละ ช่างเหอะ อย่างน้อยฉันก็ใกล้เขาเข้ามามากแล้ว อย่างน้อยเราก็อยู่ในอาคารเดียวกัน หายใจเอาอากาศใต้ฟ้าเดียวกันกับเขา ฮ่า ฮ่า

ฉันเดินไปยังประตูขาเข้าภายในประเทศตอน 10.50 ตอนที่ฉันเดินเข้าไปมีคนที่นั่นน้อยกว่าในช่วงเช้าอีก ฉันเตือนตัวเองให้ทำท่าทางคล่องแคล่วและ มองไปรอบๆ โอ้ สต้าฟของยงจุนมารวมตัวกันที่เคาน์เตอร์เช็คอินเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงตรงไปที่นั่น ว่าแต่เขาอยู่ไหนละ เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่ได้อยู่ที่นั่น ฉันถามคุณไบรอัน ซึ่งก็ได้คำตอบแค่ว่า ผมไม่ทราบและผมบอกไม่ได้ครับ

ฝันของฉันเป็นจริงแล้ว ไม่คาดฝันจริงๆ เขาสวมหมวกเหมือนที่เห็นในรุปและใส่แว่นกันแดดสีทึบอันโต เขายิ้มอย่างอ่อนโยน และพุดบางอย่างคล้ายๆกับ สบายดีหรือครับ กับฉัน เขาจับมือกับฉัน มือของเขาช่างอบอุ่นจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนกับฝันไปและสงสัยตะหงิดๆว่าทำไมฉันจึงมองไม่เห็นเขานะตอนที่เดินผ่านเคาน์เตอร์ไป อาจจะเป้นเพราะเขาหลบอย่างมิดชิดภายใต้หมวกและแว่นกันแดด ตลอดทั้งเขายังก้มตัวอยุ่ใต้รถเข็นอีกด้วย ฉันมองเห้นแค่จมูกกับปากของเขาเท่านั้น

ใช่แล้วใช่เบยงจุนตัวจริงๆด้วย ตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอะไรต่อไปบ้าง จำแค่ว่าฉันจะต้องถ่ายรูปกับเขา แต่ผู้จัดการบอกกับฉันว่าห้ามถ่ายรุปที่นี่ ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ยงจุนเปิดกระเป่าใบใหญ่ของเขาและหยิบภาพถ่ายของเขาออกมาใบหนึ่ง ในที่สุดฉันก็ได้รูปของเขามาเป็นของตนเองใบหนึ่งจนได้ ยงจุนถามชื่อของฉันและฉันบอกชื่อเป้นภาษาเกาหลีของฉันให้เขาไป แล้วฉันก็ดึงผ้าเช้ดตัวขนาดใหญ่ที่โซฟีส่งมาให้ฉันตอนเดือนมกราออกมาส่งให้เขา รู้สึกว่ายงจุนจะรู้สึกขบขันกับผ้าเช็ดตัวและสิ่งที่เขียนอบู่ที่ตรงมุมผ้าเช้ดตัวนะ เขาถามคำถามกับผุ้จัดการหลายคำที่เดียว ฉันยังได้ดึงภาพส่วนตัวของฉันออกมาและขอให้เขาเขียนชื่อของฉันเป็นภาษาอังกฤษให้อีกด้วย ฮ่าฮ่า ในที่สุดฉันก็ได้ลายเซ็นของเขาทั้งสามที่โดยที่ไม่มีใครมาขัดจังหวะ หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาอีกฉันลืมแม้แต่ภาษาเกาหลีง่ายๆที่ฉันอุตส่าห์ฝึกมา คุณผู้จัดการใจดีมากๆเขาถามฉันว่าฉันจะอยุ่ที่ออสเตรเลียอีกนานไหม และนี่คือบทสนทนาที่ฉันสามารถจะนึกออกมาได้ในตอนนั้น

ฟใ คุณได้รับดอกไม้ของฉันไหมคะ

ย ได้แล้วครับ

ฟ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ

ย ยิ้ม สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ

ฟ ฉันไปโพสข้อความในเคโอบีบ่อยๆ คุณจำฉันได้ไหมคะ,br>

ย จำได้ครับ

ฟ คุณได้อ่านข้อความที่ฉันโพสต์บ้างไหมคะ

ย ครับได้อ่านครับ

เขาพูดตอบเป้นภาษาเกาหลีบางประโยคที่ฉันไม่เข้าใจ คิดว่าเขาคงถามคุณผู้จัดการว่าฉันเป็นแฟนคลับของเขามากี่ปีแล้ว ฉันตอบกลับไปว่า ฉันเป็นแฟนคลับมาสี่ปีครึ่งแล้ว เขาจับมือกับฉันอีกครั้ง ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ฉันถามเขาว่าเขาจะเล่นละครเรื่องใหม่เมื่อไหร่ เขาไม่ตอบคำถามนั้น ฉันถามเขาว่าเขาจะตัดผมอีกหรือเปล่า เขาน่ารักมากที่เปิดหมวกให้ฉันดูผมของเขา โอ้ ผมของเขาสั้นกว่าเดิมมาก มันยาวระต้นคอแค่นั้นเอง เขายังคงผุกผมไว้ด้านหลังแม้ว่ามันจะเป็นหางม้าสั้นๆเท่านั้นเอง

ในตอนท้าย เขาพูดอะไรบางอย่างกับฉัน ฉันคิดว่าประโยคนั้นฟังดูคุ้นๆแต่ฉันไม่รู้ความหมายของมัน ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำไปว่าเป็นภาษาเกาหลีหรือภาษาอังกฤษ ฉันคงจะเหนื่อยหรือตื่นเต้นมากไปนั่นเอง ในที่สุด ฉันก็พึ่งนึกออกว่าเขาอวยพรให้ฉันสุขภาพแข็งแรง ฉันหัวเราะและพยายามจะตอบเขา เขาตั้งใจฟังที่ฉันพูดเมื่อฉันพยายามบอกเขาว่าฉันขออวยพรให้เขามีความสุข เขาจับมือกับฉันอีกครั้งหนึ่ง ฉันพึ่งมานึกได้ว่าเราไม่ควรที่จะจากกันไปแบบนี้ ฉันกล้าและฉลาดมากพอที่จะส่งจูบไปให้เขา เขาส่งจูบลอยลมมาให้ฉันด้วย ฮ่ะฮ่ะ ฉันตาบได้แล้วตอนนี้ เราพูดคุยกันประมาณหกนาที โดยที่มีสต๊าฟสองสามคนยืนอยู่รอบๆ เสียงของเขาเบาและนุ่มมาก ฉันคิดว่าเขาคงไม่อยากให้ผู้คนสังเกตเห็นเขา ดังนั้นฉันจึงต้องพุดเสียงเบาไปด้วย บางทีเขาอาจจะทั้งเหนื่อย ขี้กลัวและขี้อายด้วยก็เป็นไปได้นะ

เมื่อฉันเดินจาพวกเขามาและหันกลับไปมองพวกเขาอีกครั้ง พวกเขาก็หายไปจากที่ตรงนั้นแล้ว และเมื่อฉันกวาดตามองหาต่อไปอีกหน่อย ฉันก็พบว่าเขายังคงยืนอยู่ตรงนั้นและหันหน้ามาทางฉัน เขาโบกมือลาฉันและฉันก็ไม่รั้งรอที่จะโบกมือตอบเขา ทันใดนั้นฉันก็นึกอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง ฉันวิ่งตามเขาไปเพื่อจะขอจับมือเขา และขอดูขนาดของมือเขา เขายกมือให้ฉันดูและบอกกับฉันว่า ดูแลตัวเองดีๆนะครับ อย่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน เขาช่างน่ารักและให้ความร่วมมือดีจริง

ฉันยังได้เห็นเขาตอนที่เขาเดินไปยังด่านตรวจ ตลกมากที่เขาผ่านด่านตรวจไม่ได้และต้องเดินกลับออกมาอีก ฉันเห็นเขาล้วงข้าวของออกมาจากกระเป๋าและยังดึงเข็มขัดออกมาอีกด้วย (คิดว่าน่าจะมีเครื่องประดับที่เป็นโลหะในหัวเข็มขัดของเขานะ) เฮ้ สาว ๆ คุณจินตนาการเห็นตอนที่เขาใส่เข็มขัดไหม ฉันเห็นแหละ ฮ่าฮ่า

ฉันรู้สึกมีความสุขที่เห็นว่าสต๊าฟคนอื่นๆก็มีปัญหาเช่นเดียวกันดังนั้นพวกเขาจึงต้องติดอยู่ที่นั่นกันนานมาก ยงจุนเลยนั่งลงบนเก้าอี้เหยียดขายาวด้วยท่าทางสบายๆ ฟังเอ็มพีสามและเคี้ยวหมากฝรั่งท่าทางเหมือนเด็กหนุ่มๆ คุณคงไม่เคยเห็นภาพแบบนั้นมาก่อนแน่เลย

ตอนนี้สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว ฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้ว ฉันเกือบจะมีวันวาเลนไทน์ที่แสนเศร้าแล้ว แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าฉันมีวันวาเลนไทน์ที่ฉันจะลืมไม่ลงไปอีกนานทีเดียว โธ่ ฉันลืมบอกเขาไปอย่างหนึ่งแต่เอาไว้คราวหน้าก็แล้วกัน อย่างไรก็ตาม การเดินทางของเขาครั้งนี้คงไม่ค่อยสนุกแน่ๆ เขาต้องนั่งเครื่องจากโซลมาซิดนี่ย์สิบชั่วโมง และต้องนั่งต่อไปยังเมลเบิร์นอีกสามชั่วโมง และบินต่อไปทัสมาเนียอีก ยงจุนคะ พักผ่อนมากๆนะค่ะ