Chat Box


Get your own Chat Box! Go Large!

save รูปในBlog นี้อย่างไรให้ได้ภาพใหญ่

เพื่อนๆหลายคนที่เข้ามาเยี่ยมชม Blog นี้มดเชื่ออย่างแน่นอนเลยคะว่าหลายคนก็อยากจะได้ภาพของยงจุนที่มดนำมาลงไปเก็บไว้ที่เครื่องคอมพิวเตอร์ของแต่ละคนแต่ก็คงจะมีเพื่อนๆบางคนได้ลอง save ภาพเก็บกันแล้ว ก็อาจจะบอกว่า ทำไมได้ภาพเล็กแบบนี้หล่ะ

การ save ที่ถูกวิธีนั้น เพื่อนๆจะต้องเอาเม้าท์ไปคลิก(ซ้าย)ที่รูปภาพก่อนนะคะ จากนั้นเว็บก็จะทำการLink ไปยังหน้าที่มดได้ฝากไฟล์รูปภาพ จากนั้นเพื่อนๆก็จะเห็นรูปที่มีขนาดใหญ่ปรากฎ จากนั้นค่อยนำเม้าท์มาชี้ที่รูปภาพแล้วคลิกขวาทำการ Save picture As เป็นอันจบขั้นตอน แล้วทุกคนก็จะได้ภาพขนาดใหญ่กลับไป
ต่อไปนี้ก็คงจะได้ทราบวิธีการ Save ภาพที่ถูกต้องกันแล้วนะคะ ขอให้มีความสุขกับการเก็บภาพและรอยยิ้มที่น่ารักของ Bae Yong Joonกันนะคะ
Save คลิปวีดโอในบล๊อกนี้อย่างไร

นำเม้าส์ชี้ที่คำว่าDownload Hereแคลิกขวาเลือกคำสั่ง Save Target As จากนั้นเลือกโฟเดอร์ที่เราจะทำการบันทึกไฟล์ กด Save อักครั้งเป็นอนจบขั้นตอนคะ

19.10.08

[Trans]My messy postscript.

Source : BYJ's Qulit

Post by : suehan /Thank you for sharing to us ^-^

Original in Korea: Eunhyeong / byjintoronto

Translated into English: suehan/byjintoronto

[My messy postscript.]

I entered the Art Center. The rows, like at school, were divided into about 5 sections.

I sat in about the 10th row in the 2nd section from the entrance.But, the awardees were sitting over there, in the first row in the 5th section.Oh, well. It was fun to look at the back of his head, but he was too far away

Joonie was about 5 minutes late.I guessed that people and reporters were mingling at the entrance and he couldn’t enter in time.

I went outside to drink some water before the ceremony started, but I had to return quickly due to the scary atmosphere. I guessed that was when Joonie might have arrived.

(Frankly, I couldn’t approach him because of my in-laws. If I were seen by the cameras, they might spot me, because they keep watching the same program over and over.)

Joonie was late, so he couldn’t go in the 5th section and became the student in our 2nd section HeheheHe sat in the 8 rows in front of me and sat 4 seats away from my seat.His hair was so beautiful like a noblewoman's, and I could see it well.

But, the light went off and it was dark.I was confused by the other persons’ head. Later the light came back on, and I realized that it was CEO Pyo’s head.Oh my god.He came up on the stage.His suit was shiny and looked high class, and he was so tall.

I looked at his shoes to check whether he wore high heeled shoes.Nope. There were just like my husband’sHis jaw line was still sharp like a paper that was cut out.He was so slim and his front, back and side were so glossy.

Even the camera man showed me the picture that he had taken of YJ, and said that YJ was so handsome.Hm...You’d better to talk someone who doesn’t know that he’s handsome. Haha.I saw Manager Yang in the corner over there, and I went to talk to him.

I asked him whether YJ would go to the wedding reception after the ceremony, and he said that he won’t go, but he would go to Seoul for the appointment.“Where?”, I asked, “Gorilla?”, he responded, “Gangnamgu.” Haha

He said that YJ was going to leave right after he received the award, but he decided to stay and came back inside because Jang Nara had already left and the elders and many fans were still attending the ceremony.

I said, “YJ said that he would marry at forty years old. What’s going on?”. Mgr Yang answered, “He just responded saying "It was just an idea."

I gave him the book and card that Shushu had brought and told him that she was a precious, young fan who was in her early twenties. Then, Mgr Yang pretended to be surprised and said, “Oh, is she?”.He laughed as well.

It looks like we have to wait for the “The Drops of God” longer. It will probably be the later part of next year. My tears are dropping.

I said, “Then, I’ll play with the side dishes until then and come back.”He responded, “Play with Cain and Abel in a bit and come back.” Haha

Meanwhile, the ceremony has ended and wuri Joonie and Andre Kim greeted each other. It was a fuss with the cameramen and we couldn’t’ get out for about 10 minutes.

Six of us wanted to see him closer.Luckily, the people scattered around and nobody was around him.Shushu shook her hand with him and she said that she was so happy that she won’t wash her hands.I’ve never seen anyone who didn’t wash their hands.If anybody didn’t, then her hands would be dark, but it’s not.

It may be a little sad when you wash your face at home.But, the great memory should be kept inside. Am I right?

ปัจฉิมลิขิตอันแสนจะสับสนยุ่งเหยิงของฉัน

เพื่อนชาวเกาหลีของเราได้มีโอกาสไปร่วมพีรับรางวัลที่cheongju และได้เอาเรื่องนี้ไปโพสต์ไว้ในbyjtoronto café ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ

ฉันก้าวเข้าไปในบริเวณศูนย์วัฒนธรรม มีการจัดเก้าอี้ไว้เป็นแถวๆเหมือนในโรงเรียนเลยค่ะ เก้าอี้เหล่านั้นถูกแบ่งออกเป็น ห้าช่วง sectionด้วยกัน

ฉันคงได้ที่นั่งประมาณแถวที่สิบ ในช่วงที่สองนับจากประตูทางเข้า แต่บรรดาผู้เข้ารับรางวัลก็นั่งแถวๆนั้นนะ คงจะประมารแถวแรกในช่วงที่ห้า เอ แต่มันตลกมากนะที่ได้เห็นศีรษะทางด้านหลังของพวกเขา แต่พวกเขาอยู่ไกลจากพวกเรามากนะ

ยงจุนมาถึงบริเวณงานช้าไปประมาณห้านาทีนะ สาเหตุที่เขามาสายอาจจะเป็นเพราะผู้คนและบรรดาช่างภาพที่มุงอยู่บริเวณทางเข้า เขาจึงไม่สามารถเข้างานได้ทันเวลานะ ฉันเดินออกไปข้างนอกเพื่อดื่มน้ำก่อนพิธีจะเริ่ม แต่ฉันต้องรีบกลับเข้าไปข้างในเพราะบรรยากาศอันแสนจะน่ากลัวข้างนอกนั่น ฉันคิดว่ายงจุนน่าจะมาถึงแล้วนะถึงเป็นแบบนั้น จริงๆแล้วฉันไม่กล้าที่จะเดินไปทักเขานะถ้าบรรดาตากล้องเห็นฉันเข้า พวกเขาก็จะจำฉันได้แน่นอนเพราะพวกเขาคงดูรายการของฉันซ้ำไปซ้ำมาหลายหนแล้วแน่ๆ ยงจุนมาสายเขาจึงไม่สามารถเข้าไปนั่งในช่วงที่ห้าได้
ดังนั้นเขาจึงกลายมาเป็นนักเรียนที่ต้องมานั่งในตอนที่สองเหมือนกับพวกฉันแทน(ฮิอิ) เขานั่งห่างจากพวกเราไปประมาณเก้าอี้สี่ตัวนะ ผมของเขาสวยมาก ดูเหมือนขุนนางผู้สูงศักดิ์เลย ฉันเห็นเขาชัดเจนมากเลย

แต่เมื่อไฟปิดทุกอย่างก็มืดลง ฉันสับสนไม่รู้เลยว่าหัวใครเป็นใคร เมื่อไฟสว่างขึ้นอีกครั้งฉันจึงจำได้ว่า เป็นศีรษะของซีอีโอเปียว พระเจ้าช่วย ยงจุนเดินขึ้นไปบนเวที สูทที่เขาสวมในวันนั้นดูเป็นมันระยับสง่างามมากและเขาช่างสูงจริงๆ ฉันมองที่รองเท้าที่เขาใส่เพื่อหาดูว่าเขาใส่รองเท้าส้นสูงหรือเปล่า เปล่าเลยค่ะเขาสวมรองเท้าธรรมดาเหมือนกับรองเท้าที่สามีฉันสวม เส้นรอบโครงหน้าของเขาดูคมเฉียบราวกับตัดออกมาจากกระดาษ เขาดูค่อนข้างผอมบอบบาง ไม่ว่าด้านหน้า ด้านข้างหรือแม้แต่ด้านหลังของเขาล้วนดูเงาระยับทั้งสิ้น

ถึงแม้ว่าบรรดาช่างภาพจะเอาภาพของเขาที่ถ่ายได้ในวันนั้นมาให้ฉันดุและบอกเสมอๆว่า เขาหล่อมากนะ อืม ฉันคิดว่าเขาควรจะไปพุดแบบนี้กับคนที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาหล่อมากขนาดนี้จะดีกว่านะ ฮิฮิ

ฉันมองเห็นผู้จัดการยัง ยืนอยู่ตรงมุมนั้น ฉันจึงเดินตรงเข้าไปคุยกับเขา ฉันถามคุณผู้จัดการว่า ยงจุนจะไปร่วมงานฉลองมงคลสมรสหลังจากเสร็จพิธีไหม ผู้จัดการบอกว่า เขาคงจะไม่ไปนะ แต่เขาจะไปกรุงโซลเพราะมีนัด ไปไหนคะ ฉันถาม เขาตอบว่า ไปที่ร้านกอริลล่าที่จังหวัดกังนัมนะ (ฮิฮิ)

เขาบอกว่าตอนแรกยงจุนตัดสินใจว่าจะเดินทางกลับทันทีที่พิธีเสร็จ แต่เขาเปลี่ยนใจที่จะอยู่ต่อและกลับเข้าไปในงานอีก ทั้งนี้เพราะจางนารา ได้กลับไปแล้วและบรรดาผู้ใหญ่และแฟนคลับก็ยังรออยู่ในงานด้วย

ยงจุนบอกว่าเขาจะแต่งงานตอนอายุสี่สิบ เกิดอะไรขึ้นคะ ฉันถาม ผู้จัดการตอบว่า เขาแค่อยากจะตอบโดยบอกว่ามันเป็นแค่ความคิดนะ ฉันเอาหนังสือและการ์ดที่shushuซื้อมาให้เขาและบอกกับเขาว่าเธอเป็นแฟนคลับรุ่นเยาว์ที่น่ารักมาก เธออายุแค่ยี่สิบต้นๆเท่านั้น ผู้จัดการยังแสร้งทำท่าประหลาดใจและบอกว่า จริงๆหรือครับและหัวเราะ

คูท่าทางเราคงจะต้องรอชมละครDrop of godกันอีกนานมากทีเดียวนะคะอาจจะต้องรอจนถึงครึ่งปีหลังของปีหน้าเลย ฉันก็คงต้องสนุกกับการดูครื่องเคียงอื่นๆไปก่อนจนกว่าจะถึงเวลานั้นสินะ ผู้จัดการยังตอบกลับมาว่า ก็สนุกกับCain and Abelไปก่อนสิครับแล้วค่อยกลับมา ฮ่าฮ่า
ในตอนนี้พิธีเสร็จสิ้นลงแล้ว ยงจุนของเราเดินออกมาทักทายกับอังเดร คิม บรรดาช่างภาพวุ่นวายกันนิดหน่อยจนเราไม่สามารถจะขยับตัวไปทางไหนได้เป็นเวลาประมาณสิบนาที เราทั้งหกคนอยากที่จะได้เห็นเขาใกล้ๆ โชคดีเหลือเกินที่ผู้คนเริ่มบางตาลงและไม่มีใครล้อมรอบเขาแล้ว shushuได้จับมือกับเขา และบอกว่าเธอมีความสุขมากๆ เธอจะไม่ยอมล้างมือตลอดไป

ฉันยังไม่เคยเห็นคนที่ไม่ยอมล้างมือเลย ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงมือของเขาคงจะดำสกปรกมากเลยนะ แต่คงไม่ใช่แบบนี้นะ มันคงจะน่าเศร้าเมื่อเราต้องล้างหน้าที่บ้านแต่ความทรงจำก็ยังจะอยู่ในนั้นใช่ไหมคะ

PS. ท่านใดที่จะนำข่าวแปลในblogของพวกเราไปโพสยังที่อื่น กรุณาให้เครตดิตกับทางblogด้วยนะคะ^^

Translate English to Thai by inkja /Thank you^-^

No comments: