Up until now, luck has passed me over countless number of times…
But even for unlucky me, a day that can only be called a miracle arrived.
I had heard that YJ had his shoulder operation and was discharged, and I was thinking that it was good that he would be able to get plenty of rest.
But when I was having tea at Tea Loft, I heard that he had gone to the beauty salon and KeyEast, and perhaps even Gorilla… I thought just maybe… but thinking of nothing else, we went to Gorilla as planned shortly after 6 pm…. not knowing that Joon was already at Gorilla from 5:30 or so… I didn’t know and I was unconcerned.
On the second floor, our family had a leisurely dinner… but on the first floor terrace, there were stalkers… and I thought what if… and on top of this, the second floor restroom was broken and we were told to use the men’s bathroom downstairs… In all the times I’ve been here, this is the first time for something like this to happen… I kept thinking strange this was…about 8:20 we finished our dinner and we went outside.
Then in front of the elevator to the side, there were about 20 middle-aged women waiting… of course, the one person I knew was also standing there waiting… seeing this, I couldn’t leave… I asked one person, “Is YJ-ssi coming?” but I was ignored…
On top of that, I was shooed away, being told, “Please leave quickly.”
But, but... I said… My husband wanted to leave but my daughters said that I could stay a bit… I caught a glimpse of the Maybach in front… there was no mistake… then after about 10 minutes, my husband started getting annoyed and it was that time… there was movement…
It was not him. but Mr. Shin who was carrying that black bag and came down. He put it into the Maybach.
A few moments later, right in front of me was, Joon
Words can’t express those emotions…
Because Joon is right in front of me…
He is so beautiful, pretty and the aura…
He had on the black hat from the time that he arrived in New York, but he didn’t have on sunglasses. You could see his beautiful eyes.
But because it was shortly after his operation… his facial expression seemed pained…
Of course, his arm was in a sling…
Without thinking, I asked him, “Kwaenchana?”…
Other people were also calling out to him.
He was replying, “Kwaenchana.”… ,
Seeing him makes me call out to him…
A distance of one meter… a miracle like this will probably never occur again…
Ahh, I was so really happy
My daughters and husband together were all unconsciously waving at him.
Afterwards, I was asked various questions such as the length of his hair, what clothes he wore… I’m sorry… I do not remember… I was so overwhelmed by his perfect beauty…
I can really understand the feelings of those who are stalkers.
They become addicted to him.
Aside from that, why is he so wonderful…
Seeing him was a miracle but…
He is a miracle in itself.
Translate English to Thai by angelliz /Thank you^-^
แฟนคลับได้พบกับเบ ยง จุน ที่ร้านGorilla
8-15-08แปลจากภาษาญีปุ่น
ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นในชิวิตของฉัน
มาจนถึงเดี๋ยวนี้ โชคดีได้เดินผ่านชิวิตฉันไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว
ในที่สุด แม้แต่กับผุ้หญิงโชคร้ายอย่างฉัน ก็มีวันที่เรียกว่าวันแห่งปาฏิหาริย์มาถึงจนได้
ฉันได้ทราบมาว่า ยง จุนเข้ารับการผ่าตัดที่หัวไหล่และออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันคิดว่า น่าจะเป้นการดีสำหรับเขาแล้วเพราะเขาจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ได้
เมื่อตอนที่ฉันไปดื่มน้ำชาอยู่ที่ร้านTea Loftนั่น ฉันได้ยินมาว่าเขาไปที่ร้านเสริมสวย บริษัทKey Eastหรือแม้แต่อาจจะไปที่ร้าน Gorillaก็ได้ ฉันคิดแค่ว่า เขาอาจจะ อาจจะเท่านั้น แต่ไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย เราเดินทางไปถึงร้านGorillaในเวลาหลังหกโมงเย็นตามที่เราวางแผนไว้ โดยที่ไม่รู้เลยว่า ยงจุนอาจจะมาถึงร้านนี้ตั้งแต่ห้าโมงครึ่งหรืออาจจะเร็วกว่านั้น ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลยและฉันก็ไม่ได้คิดมากด้วย
ครอบครัวของเราทานอาหารเย็นกันตามสบายบนชั้นสอง แต่ที่ระเบียงของชั้นหนึ่งมีผู้คนเดินพลุกพล่านมากมาย ฉันคิดว่าถ้าห้องน้ำบนชั้นสองเสียและมีคนบอกให้เราลงไปใช้ห้องน้ำชายที่ชั้นหนึ่งจะเป้นอย่างไรนะ ตลอดเวลาทีฉันนั่งอยู่ที่นั่น นี่นับว่าเป้นครั้งแรกที่เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นจริงๆ มันช่างเป็นเรื่องประหลาดจริงๆ เรารับประทานอาหารเสร็จตอนประมาณสองทุ่มยี่สิบและกำลังจะเดินออกจากร้าน
และที่ด้านหน้าของลิฟต์ มีผู้หญิงวัยกลางคนประมาณยี่สิบคนยืนคอยอยู่ที่นั่น
แน่นอนในบรรดาคนเหล่านั้นมีคนที่ฉันรู้จักยืนรวมอยู่ด้วย
เมื่อมองเห็นดังนั้นฉันจึงเดินออกจากร้านและเข้าไปถามเธอว่า คุณยงจุนจะมาใช่ไหมคะ แต่เอไม่ตอบคำถามนั้นและมีท่าทางไม่สนใจฉัน
ยิ่งไปกว่านั้นฉันยังถูกเบียดให้ออกไปและมีคนบอกฉันว่าโปรดรีบออกไปเร็วๆ
ฉันบอกว่า แต่ แต่ว่าฉัน
สามีของฉันอยากกลับแต่ลูกสาวของฉันบอกว่าคอยอีกสักหน่อยก็ได้ ฉันมองเห็นเงาของรถMAYBACHทางด้านหน้า ไม่ผิดแน่แล้วและแล้วเวลาก็ผ่านไปอีกสิบนาที สามีของฉันเริ่มรู้สึกรำคาญและแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง มีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้น
นั่นไม่ใช่ยงจุนแต่กลายเป็นคุณShinที่เดินถือกระเป๋าสีดำเดินลงมาเขาเอากระเป่าใบนั้นไปใส่ไว้ในรถMaybachคันนั้น
อีกไม่กี่นาทีต่อมา ที่มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน คือ คุณยงจุน
ไม่มีคำใดสามารถอิบายความรู้สึกของฉันในตอนนั้นได้ เพราะ ยงจุน มาอยู่ที่นี่ ตรงหน้าฉัน
เขาสวมหมวกสีดำใบที่เขาสวมเมื่อเขาเดินทางมาถึงนิวยอร์ค แต่เขาไม่ได้ใส่แว่นกันแดด เราสามารถมองเห็นดวงตาคู่สวยของเขาได้ชัดเจน
แต่เนื่องจากในตอนนั้นเขาพึ่งผ่าตัดมาได้ไม่นาน ใบหน้าของเขาจึงยังมีริ้วรอยของความเจ็บปวดหลงเหลืออยู่ แน่นอนที่แขนของเขายังมีผ้าคล้องแขนอยู่ โดยที่ไม่ได้คิด ฉันหลุดปากถามเขาออกไปว่า”เจ็บไหมคะ” คนอื่นๆที่รุมล้อมอยู่พากันตะโกนเรียกชื่อเขา เขาตอบมาว่า “ เจ็บมากครับ” การได้เห็นเขาในระยะห่างเพียงแค่หนึ่งเมตรแบบนั้น ปาฏิหาริย์เช่นนี้คงจะไม่เกิดขึ้นอีกแน่ๆ โอ ฉันมีความสุขมากจริงๆ
ทั้งสามีและลูกสาวฉันต่างพากันโบกมือให้เขาโดยไม่รู้สึกตัว
หลังจากนั้น ฉันถามคำถามเขามากมายหลายคำถาม
อาทิเช่น เรื่องความยาวของผมเขา เสื้อผ้าที่เขาสวม ฉันขอโทษ
ฉันจำไม่ได้เลยว่าถามอะไรออกไปบ้าง ฉันรู้สึกปลาปลื้มอิ่มเอมใจอย่างท่วมท้นในความงดงามของเขา ฉันเข้าใจถึงความรู้สึกของคนที่ติดตามเขามาตลอดแล้ว พวกเขาหลงใหลในตัวยงจุนอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมยงจุนจึงเป็นคนที่แสนวิเศษ อย่างนี้นะ การได้เห็นเขานับว่าเป็นปาฏิหาริย์ แต่เขาเองนั่นแหละคือ ปาฏิหาริย์ที่แท้จริง
No comments:
Post a Comment